เป็นความสุขเล็กๆ ของคนทำเครื่องเสียงคาราโอเกะ ไม่ต้องพูดถึงจุดคุ้มทุน
ทำไปเพราะใจรักในเสียงเพลง เป็นอาชีพที่ทำให้คนอื่นเขามีความสุข เราก็สุขใจด้วย
แต่ยอมรับ ว่าเหนื่อย...เหมือนกัน
เรียกว่ามีอะไรก็ทำกันไปครับ เหมือนชาวนาถึงฤดูทำนาก็ต้องทำ ค่าปุ๋ย ค่ายา
ค่ารถไถ รถเกี่ยว สารพัด... สุดท้ายก็ยังทำคือเก่า
แต่ขอให้ผู้เกี่ยวข้องได้พิจารณา หาทางเยียวยาช่วยเหลือครับ
เป็นงานบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับผู้ล่วงลับไปแล้วครบหนึ่งร้อยวัน จัดเครื่องเสียง
พร้อมเวที 2.4 เมตร แผงหลังใช้ผ้าหลากสี 4 ผืน ไม่มีไฟแสงสี อาศัยไฟเสา(พอดีตรงกับ
เสาไฟชุมชน)
งานเป็นไปอย่างราบรื่น เริ่มจากพิธีการมีการสวดจากคณะซิสเตอร์ แล้วร่วมรับประทานอาหาร
จากนั้นมีเสียงเพลงขับกล่อม จากนักร้องในชุมชน มีสลับเข้าสู่พิธีการเชิญลูกหลานที่จัดงานครั้งนี้
มาขอบคุณผู้มาร่วมงาน จากนั้นก็ยาว ไป มีนักร้องเสียงดีๆ หลายคน เสียดายที่ไม่ได้บันทึกเสียง
มาให้ฟัง (แฟลชไดรฟ์ไม่ว่าง) โน๊ตบุ๊คตัวที่ใช้ประจำเกิดปัญหาใช้งานไปสักชั่วโมงสองชั่วโมง เกิด
บลูสกรีน เลยต้องเปลี่ยนเป็นพีซีแทน ทำให้ไม่มีเวลาเตรียมการด้านอื่นๆ
งานนี้ไม่ใช้ไฟแสงสี เพราะกังวลกับไฟฟ้าฝน และอีกอย่างไม่มีทีมงานขึ้นไฟให้
งานนี้เลยไม่มีทั้งภาพและเสียง
เอาไว้งานหน้าละกัน (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่....)